Ένας από τους σημαντικότερους αγώνες σε ολόκληρο το μηχανοκίνητο αθλητισμό, το
φημισμένο Rally Dakar, έφτασε στο τέλος του. Ύστερα από δύο εβδομάδες στα αφιλόξενα εδάφη της Νότιας Αμερικής, οι αγωνιζόμενοι διανύσαν χιλιάδες δύσκολα χιλιόμετρα σε Αργεντινή, Χιλή και Περού για να φτάσουν την Κυριακή 15 Ιανουαρίου στην «Ιθάκη» τους, που δεν είναι άλλη από τη Λίμα, την πρωτεύουσα του Περού. Εκεί τους περίμενε ένα πολυάριθμο πλήθος για να αποθεώσει όχι μόνο τους νικητές αλλά και όλους όσοι κατάφεραν να φτάσουν έως εκεί, αντιμετωπίζοντας όλες τις δυσκολίες που συνάντησαν. Η ΕΔ της Κυριακής, τελευταία του αγώνα, είχε μήκος μόνο 29 χλμ και ελάχιστα επηρέασε το αποτέλεσμα, όπως είχε διαμορφωθεί από το Σάββατο 14/1.
Αυτοκίνητα: Υπάρχει μόνο ένας Stephane Peterhansel
Ήταν ήδη θρύλος προτού ξεκινήσει την Πρωτοχρονιά από τη Mar del Plata για τη μεγάλη περιπέτεια του Rally Dakar. Φτάνοντας στον τερματισμό, έχοντας κερδίσει τον αγώνα για δέκατη (10η) φορά στην καριέρα του, πρέπει να βρούμε άλλη λέξη για να τον χαρακτηρίσουμε. Πρόκειται φυσικά για τον Stephane Peterhansel, τον 47χρονο Γάλλο ο οποίος μαζί με το συνοδηγό του Jean Paul Cottret ανέβασε το Mini Countryman στη ράμπα του τερματισμού στη Λίμα για να γευτεί μαζί με τη σαμπάνια και τη γεύση ενός ανεπανάληπτου επιτεύγματος. Ο Peterhansel δεν ήταν ο ταχύτερος σε αυτό το Dakar, ήταν όμως εκείνος που ήταν καλύτερα προετοιμασμένος για τις δυσκολίες του, εκείνος που έκανε τα λιγότερα λάθη και τελικά εκείνος που έδειξε να έχει «ξεκλειδώσει» τα μυστικά του αγώνα. Για τη Mini το φετινό Dakar ήταν επίσης ένας θρίαμβος, αφού είδε τον Nani Roma να παίρνει τη 2η θέση.
Ο Peterhansel στις δηλώσεις του ξεχώρισε αυτήν τη νίκη ως μία από τις μεγαλύτερες της καριέρας του: «Όταν σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να κερδίσεις ένα Dakar, νιώθω ότι είναι απίστευτο που κέρδισα ξανά. Έχει περάσει πολύς καιρός, περίμενα 5 χρόνια για να κερδίσω ξανά. Η νίκη στη Νότια Αμερική είναι τεράστια ανακούφιση, είναι ανάμεσα στους μεγαλύτερους θριάμβους μου. Επιπλέον, οι διαφορές ήταν πολύ μικρές την πρώτη εβδομάδα και τον ευχαριστήθηκα πολύ. Δεν ξέρω τι παραπάνω να κάνω. Θα είναι δύσκολο για τους… άλλους να σπάσουν αυτό το ρεκόρ. Ο αγώνας αυτός είναι αγχωτικός και συναρπαστικός αλλά σε ανταμείβει στο τέλος. Τώρα θα το γλεντήσω με την υπόλοιπη ομάδα και μετά θα δούμε.
Η μεγαλύτερη νίκη μου είναι η πρώτη μου με τη μοτοσικλέτα αλλά υπάρχει κάτι ιδιαίτερο και σε αυτήν τη νίκη. Είχα αρχίσει να αμφισβητώ τον εαυτό μου, να σκέφτομαι ότι έχω μεγαλώσει, ότι δεν έχω φτιαχτεί για τη Νότια Αμερική, ότι δεν «το έχω» πια… αλλά στο τέλος όλα πήγαν καλά. Έχω ακόμα μια μπλε μπαντάνα από τότε που έτρεχα με μοτοσικλέτα. Δεν το έχω πει σε κανέναν αλλά την είχα στην τσέπη μου σε όλο τον αγώνα. Είναι η ιστορία της επιστροφής της μπλε μπαντάνας».
Στο βάθρο ανέβηκε ένας οδηγός που έχει γράψει τη δική του ιστορία στο Rally Dakar, ο Giniel de Villiers με Toyota. Ο Νοτιοαφρικανός, νικητής το 2009, έκανε σταθερό αγώνα και ανταμείφθηκε με την 3η θέση, μπροστά από άλλο ένα Mini, εκείνο που οδήγησε ο Ρώσος Leonid Novistkiy. Τα πιο γρήγορα αυτοκίνητα στο φετινό αγώνα ήταν χωρίς αμφιβολία τα Hummer του Robby Gordon, που οδηγούσαν ο ίδιος και ο περσινός νικητής Nasser Al-Attiyah. Ο Al-Attiyah εγκατέλειψε στο μέσον του αλλά ο Gordon έφτασε να διεκδικεί μέχρι και τη νίκη, ωστόσο αρκετά προβλήματα τον περιόρισαν στην 5η θέση, που δεν είναι καθόλου άσχημη αλλά δεν είναι και αντιπροσωπευτική της ταχύτητας και της προσπάθειάς του.
Μοτοσικλέτες: Το σημάδι του Despres
Ο πρώτος που πανηγύρισε μαζί με το πλήθος ήταν ο νικητής στην κατηγορία των μοτοσικλετών Cyril Despres. Ο Γάλλος με τη μοτοσικλέτα της ΚΤΜ ανέβηκε για 4η φορά στην καριέρα του στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, ύστερα από έναν αγώνα στον οποίο συνδύασε την ταχύτητα με την αποφυγή λαθών και αφού κέρδισε το μοναδικό αντίπαλό του, τον Marc Coma, επίσης με ΚΤΜ. Οι δύο τους ήταν από την αρχή σε δικό τους αγώνα, αφήνοντας στους υπόλοιπους να παλέψουν για την 3η θέση του βάθρου, στην οποία ανέβηκε τελικά ο Helder Rodriguez με τη μοτοσικλέτα της Yamaha. Ακολούθησαν ο Jordi Viladoms (KTM) Stefan Svitko (KTM) και Pal-Anders Ullevalseter (KTM).
Ο νικητής του Rally Dakar 2012, Cyril Despres δήλωσε: «Σήμερα κερδίσαμε είναι απλά φανταστικό. Αυτό ήταν χωρίς αμφιβολία το σκληρότερο Dakar που έχω τρέξει. Ήταν δύσκολο σωματικά αλλά ακόμα περισσότερο ψυχολογικά. Το να μάχεσαι κάθε ημέρα στις ΕΔ έχει το τίμημα στο πνεύμα σου. Δεν είναι σαν ένα μαραθώνιο 42 χιλιομέτρων, εδώ πρέπει να κερδίζεις τη θέση σου κάθε πρωί. Όλες οι νίκες είναι ωραίες αλλά αυτή είναι ιδιαίτερη γιατί η διαφορά ήταν πολύ μικρή και κρίθηκε την τελευταία στιγμή. Ήταν ένα απίστευτο σενάριο, με τους πρωτοπόρους να απέχουν μόνο μερικά δευτερόλεπτα. Έχω τρέξει σε 85-90 ράλι στη ζωή μου και σε αυτό χρειάστηκε να παλέψω πιο σκληρά. Η σημερινή ημέρα θα αφήσει το σημάδι της πάνω μου».
Quad: Αργεντινική υπόθεση
Η κατηγορία των quad είναι καινούρια στο Rally Dakar αλλά η οικογένεια Patronelli έχει ήδη αρχίσει να γράφει ισοτρία. Ο Alejandro Patronelli κέρδισε τον αγώνα του 2012, όπως έκανε και το 2011, μπροστά από τον αδελφό του Marcos, αμφότεροι με «γουρούνες» της Yamaha. Το βάθρο συμπλήρωσε ένας άλλος συμπατριώτης τους, ο Tomas Maffei, επίσης με Yamaha.
«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το Dakar τελείωσε. Ήταν δύσκολο σε κάποια σημεία αλλά όλα πήγαν καλά. Είναι η δεύτερη νίκη μου και είναι πολύ δύσκολο να κερδίσεις δύο φορές στη σειρά. Πέρυσι υπέφερα με τον πόνο στο χέρι μου αλλά φέτος όλα ήταν τέλεια από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν είχα κανένα πρόβλημα, δόξα τω Θεώ. Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι με ζητωκραύγασαν», δήλωσε ο Patronelli
Φορτηγά: Στα χνάρια του πατέρα του ο De Rooy
Μια μεγάλη -όσο και σημαδιακή- νίκη σημείωσε ο Gerard De Rooy στην κατηγορία των φορτηγών με το Iveco. Ο Ολλανδός έφτασε στη Λίμα πανηγυρίζοντας το θρίαμβό του ακριβώς 25 χρόνια αφότου έκανε ακριβώς το ίδιο στο Ντακάρ της Σενεγάλης ο πατέρας του, Jan De Rooy. Η Iveco έκανε -όπως η Mini στα αυτοκίνητα- το 1-2, με τον επίσης Ολλανδό Hans Stacey να παίρνει τη 2η θέση. Στο βάθρο ανέβηκε, παίρνοντας την 3η θέση, ο Καζάκος Artur Ardavichus με ΚΑΜΑΖ.
«Είναι υπέροχο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα κατάφερα φέτος. Όλα οφείλονται στην ομαδική δουλειά. Είμαι λίγο συγκινημένος. Ήμουν 22 ετών όταν ξεκίνησα και τώρα, μια 10ετία αργότερα, τα καταφέραμε 25 χρόνια αφότου ο πατέρας μου κέρδισε στο Dakar. Ήμουν πολύ νευρικός μετά την εκκίνηση της τελευταίας ΕΔ αλλά το διασκεδάσαμε πολύ. Είμαι υπερήφανος για ολόκληρη την ομάδα και τους δύο συνοδηγούς μου», ήταν οι πρώτες δηλώσεις του De Rooy.
Άλλο ένα Rally Dakar έφτασε στο τέλος του, προσφέροντας απλόχερα τις έντονες συγκινήσεις που επιφυλάσσει πρωτίστως στους συμμετέχοντες και δευτερευόντως σε όλους εμάς που παρακολουθήσαμε την εξέλιξή του. Τώρα ξεκινά η μακριά αναμονή μέχρι την πρωτοχρονιά του 2013, όταν οι συγκινήσεις αυτές θα μας περιμένουν για άλλη μία φορά στην εκκίνηση στην Αργεντινή.
http://www.msfree.gr/ms.php?id=25629
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου