Στους Γερμανούς αρέσουν οι θεωρίες συνομωσίας. Η τελευταία που κυκλοφορεί είναι ότι οι κακοί οίκοι αξιολόγησης θέλουν να καταστρέψουν το καλό ευρώ.
Πρόκειται για μια άποψη που κυκλοφορεί ακόμη και στα πιο υψηλά πολιτικά κλιμάκια του Βερολίνου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι και παράλογη.
Όταν βλέπουμε να συμφωνούν σε κάτι οι Χριστιανοδημοκράτες με τους Αριστερούς, τότε χρειάζεται να είμαστε ολίγον τι καχύποπτοι. Ειδικά όταν τους ακούμε να χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα.
Όπως είπε ο συντηρητικός Elmar Brok, με αφορμή την υποβάθμιση εννέα χωρών της ευρωζώνης από πλευράς της Standard & Poor’s , «βρισκόμαστε εν μέσω ενός συναλλαγματικού πολέμου… οι οίκοι εξυπηρετούν τα Αγγλοαμερικανικά συμφέροντα».
Από την πλευρά του, ο Αριστερός Gregor Gysi το πάει πιο πέρα, θεωρώντας πως έχει ήδη ξεκινήσει πόλεμος εναντίον των λαών της Ευρώπης.
Πριν όμως πάρουμε τα όπλα και φορέσουμε τα κράνη μας, για να πολεμήσουμε τους κακούς Αμερικάνους, ας δούμε την πραγματικότητα. Τι συνέβη στα αλήθεια;
Η S&P άλλαξε γνώμη σε σχέση με την πιστοληπτική ικανότητα κάποιων χωρών, και του EFSF. Οι αναλυτές της δεν πιστεύουν ότι η Γαλλία μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της. Για την Ιταλία και την Πορτογαλία, οι αμφιβολίες τους είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Οι όποιες ενστάσεις έχουν να κάνουν με το «τάιμινγκ» των εν λόγω υποβαθμίσεων. Γιατί τώρα; αναρωτιούνται κάποιοι.
Ναι, αλλά πότε θα έπρεπε να δημοσιεύσει τα ευρήματα του ο οίκος; Όταν οι αγορές ήταν σε πανικό; Αν το έκανε τότε, θα τον κατηγορούσαν για πρόκληση αναστάτωσης. Ποτέ δεν είναι κατάλληλος ο καιρός για άσχημες ειδήσεις. Και η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια, που δεν θέλει να ακούει άσχημα νέα, ποτέ.
Γιατί όμως να καλύπτουν κάποιοι τους φόβους τους, πίσω από μια Αγγλοαμερικανική «συνομωσία»; Επειδή είναι εύκολο να ρίχνουν το φταίξιμο στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού; Ο γερμανικός λαός διατηρεί ακόμη κάποια ισχυρά αντιαμερικανικά αντανακλαστικά, τα οποία εκμεταλλεύονται κάποιοι ψηφοθηρικά.
Κάποιοι άλλοι πουλάνε βιβλία. Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που συνομωσιολογούν. Υπάρχουν και συγγραφείς όπως ο πρώην χρηματιστής Dirk Müller, που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή. Όπως λέει «είμαι σίγουρος πως οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης συνεργάζονται στενά με την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία ελέγχεται εδώ και πολύ καιρό από την Wall Street».
Ποιες είναι οι αποδείξεις που προσφέρει; Καμία! Επειδή όμως έχει την ικανότητα να προσφέρει απλοϊκές εξηγήσειςγια τα σύνθετα ζητήματα του πλανήτη, τον έχει καλέσει ακόμη και η κοινοβουλευτική επιτροπή χρηματικών υποθέσεων της Γερμανίας, για να καταθέσει ως … ειδικός!
Τα επιχειρήματα των συνομωσιολόγων είναι σαθρά. Γιατί να θέλουν οι Αμερικάνοι να ρίξουν την αξία του ευρώ; Σε τι θα τους βοηθούσε η διάλυση της νομισματικής μας ένωσης;
Η Αμερική χρειάζεται το ευρώ. Ένα ισχυρό ευρωπαϊκό νόμισμα καθιστά τις αμερικανικές εξαγωγές στην ΕΕ πιο φθηνές, και βοηθά στην μείωση των ανισορροπιών του τεράστιου εμπορικού ισοζυγίου της χώρας.
Πέραν αυτών, δεν υπάρχει περίπτωση η Αμερική να μην επηρεαστεί δυσμενώς από μια ευρωπαϊκή ύφεση, ή μια διάλυση της ευρωζώνης. Για αυτό και ο πρόεδρος Ομπάμα κάνει συνεχώς εκκλήσεις προς τους Ευρωπαίους ηγέτες να δράσουν αποφασιστικά.
Αν καταρρεύσει η νομισματική ένωση, θα πληγούν άμεσα και οι αμερικανικές τράπεζες. Κάποιες ήδη νιώθουν τις συνέπειες. Διαθέτουν κρατικά ομόλογα χωρών της ευρωζώνης, ή έχουν εκδώσει ασφάλιστρα κινδύνου τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν αν κάποια χώρα πτωχεύσει. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τα περισσότερα CDS έχουν εκδοθεί από αμερικανικές τράπεζες.
Μετά είναι τα αμερικανικά hedge funds, τα οποία υποτίθεται ότι στοιχηματίζουν εναντίον του ευρώ, προσπαθώντας να κερδίσουν εις βάρος του. Είναι όμως μερικά hedge funds αρκετά για να οργανώσουν μια πελώρια μυστική αμερικανική συνομωσία;
Το πιο πιθανό είναι να συμβαίνει κάτι άλλο, και όχι μια αμερικανογενής συνομωσία. Οι πολιτικοί, οι συγγραφείς, και οι τραπεζικοί αναλυτές αρέσκονται στο να αποδίδουν στους οίκους αξιολόγησης περισσότερη ισχύ, από αυτήν που διαθέτουν στην πραγματικότητα. Και έτσι, οι «όμορφες» θεωρίες συνομωσίας που προκύπτουν, βοηθούν στο να στρέφεται η προσοχή αλλού, και όχι σε αυτούς που έχουν κάνει τα περισσότερα λάθη.
Spiegel Online
http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,809696,00.html
Απόδοση: S.A.
http://www.antinews.gr/2012/01/22/143953/
Πρόκειται για μια άποψη που κυκλοφορεί ακόμη και στα πιο υψηλά πολιτικά κλιμάκια του Βερολίνου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι και παράλογη.
Όταν βλέπουμε να συμφωνούν σε κάτι οι Χριστιανοδημοκράτες με τους Αριστερούς, τότε χρειάζεται να είμαστε ολίγον τι καχύποπτοι. Ειδικά όταν τους ακούμε να χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα.
Όπως είπε ο συντηρητικός Elmar Brok, με αφορμή την υποβάθμιση εννέα χωρών της ευρωζώνης από πλευράς της Standard & Poor’s , «βρισκόμαστε εν μέσω ενός συναλλαγματικού πολέμου… οι οίκοι εξυπηρετούν τα Αγγλοαμερικανικά συμφέροντα».
Από την πλευρά του, ο Αριστερός Gregor Gysi το πάει πιο πέρα, θεωρώντας πως έχει ήδη ξεκινήσει πόλεμος εναντίον των λαών της Ευρώπης.
Πριν όμως πάρουμε τα όπλα και φορέσουμε τα κράνη μας, για να πολεμήσουμε τους κακούς Αμερικάνους, ας δούμε την πραγματικότητα. Τι συνέβη στα αλήθεια;
Η S&P άλλαξε γνώμη σε σχέση με την πιστοληπτική ικανότητα κάποιων χωρών, και του EFSF. Οι αναλυτές της δεν πιστεύουν ότι η Γαλλία μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της. Για την Ιταλία και την Πορτογαλία, οι αμφιβολίες τους είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Οι όποιες ενστάσεις έχουν να κάνουν με το «τάιμινγκ» των εν λόγω υποβαθμίσεων. Γιατί τώρα; αναρωτιούνται κάποιοι.
Ναι, αλλά πότε θα έπρεπε να δημοσιεύσει τα ευρήματα του ο οίκος; Όταν οι αγορές ήταν σε πανικό; Αν το έκανε τότε, θα τον κατηγορούσαν για πρόκληση αναστάτωσης. Ποτέ δεν είναι κατάλληλος ο καιρός για άσχημες ειδήσεις. Και η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια, που δεν θέλει να ακούει άσχημα νέα, ποτέ.
Γιατί όμως να καλύπτουν κάποιοι τους φόβους τους, πίσω από μια Αγγλοαμερικανική «συνομωσία»; Επειδή είναι εύκολο να ρίχνουν το φταίξιμο στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού; Ο γερμανικός λαός διατηρεί ακόμη κάποια ισχυρά αντιαμερικανικά αντανακλαστικά, τα οποία εκμεταλλεύονται κάποιοι ψηφοθηρικά.
Κάποιοι άλλοι πουλάνε βιβλία. Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που συνομωσιολογούν. Υπάρχουν και συγγραφείς όπως ο πρώην χρηματιστής Dirk Müller, που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή. Όπως λέει «είμαι σίγουρος πως οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης συνεργάζονται στενά με την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία ελέγχεται εδώ και πολύ καιρό από την Wall Street».
Ποιες είναι οι αποδείξεις που προσφέρει; Καμία! Επειδή όμως έχει την ικανότητα να προσφέρει απλοϊκές εξηγήσειςγια τα σύνθετα ζητήματα του πλανήτη, τον έχει καλέσει ακόμη και η κοινοβουλευτική επιτροπή χρηματικών υποθέσεων της Γερμανίας, για να καταθέσει ως … ειδικός!
Τα επιχειρήματα των συνομωσιολόγων είναι σαθρά. Γιατί να θέλουν οι Αμερικάνοι να ρίξουν την αξία του ευρώ; Σε τι θα τους βοηθούσε η διάλυση της νομισματικής μας ένωσης;
Η Αμερική χρειάζεται το ευρώ. Ένα ισχυρό ευρωπαϊκό νόμισμα καθιστά τις αμερικανικές εξαγωγές στην ΕΕ πιο φθηνές, και βοηθά στην μείωση των ανισορροπιών του τεράστιου εμπορικού ισοζυγίου της χώρας.
Πέραν αυτών, δεν υπάρχει περίπτωση η Αμερική να μην επηρεαστεί δυσμενώς από μια ευρωπαϊκή ύφεση, ή μια διάλυση της ευρωζώνης. Για αυτό και ο πρόεδρος Ομπάμα κάνει συνεχώς εκκλήσεις προς τους Ευρωπαίους ηγέτες να δράσουν αποφασιστικά.
Αν καταρρεύσει η νομισματική ένωση, θα πληγούν άμεσα και οι αμερικανικές τράπεζες. Κάποιες ήδη νιώθουν τις συνέπειες. Διαθέτουν κρατικά ομόλογα χωρών της ευρωζώνης, ή έχουν εκδώσει ασφάλιστρα κινδύνου τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν αν κάποια χώρα πτωχεύσει. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τα περισσότερα CDS έχουν εκδοθεί από αμερικανικές τράπεζες.
Μετά είναι τα αμερικανικά hedge funds, τα οποία υποτίθεται ότι στοιχηματίζουν εναντίον του ευρώ, προσπαθώντας να κερδίσουν εις βάρος του. Είναι όμως μερικά hedge funds αρκετά για να οργανώσουν μια πελώρια μυστική αμερικανική συνομωσία;
Το πιο πιθανό είναι να συμβαίνει κάτι άλλο, και όχι μια αμερικανογενής συνομωσία. Οι πολιτικοί, οι συγγραφείς, και οι τραπεζικοί αναλυτές αρέσκονται στο να αποδίδουν στους οίκους αξιολόγησης περισσότερη ισχύ, από αυτήν που διαθέτουν στην πραγματικότητα. Και έτσι, οι «όμορφες» θεωρίες συνομωσίας που προκύπτουν, βοηθούν στο να στρέφεται η προσοχή αλλού, και όχι σε αυτούς που έχουν κάνει τα περισσότερα λάθη.
Spiegel Online
http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,809696,00.html
Απόδοση: S.A.
http://www.antinews.gr/2012/01/22/143953/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου