Ενωσαν το πάθος, τις γνώσεις και την εμπειρία τους και κατάφεραν να κατακτήσουν την εγχώρια αλλά και τη διεθνή αγορά. Ο λόγος για τον Λευτέρη Λαχουβάρη και τον
Θανάση Μαστρογιάννη, οι οποίοι δημιούργησαν την πρώτη ελληνική μπίρα από μανιτάρια.
Μάλιστα από πέρσι το καλοκαίρι έχουν διαθέσει σε καταστήματα γκουρμέ, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα περί τις 3.500 φιάλες της μπίρας «Shiitake Mushroom Beer», όπως είναι η εμπορική της ονομασία, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται συζητήσεις για διάθεση του προϊόντος και σε άλλα καταστήματα τροφίμων της ελληνικής πρωτεύουσας. Ο κ. Λαχουβάρης μίλησε για την πρωτότυπη αυτή ιδέα αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά.
Ολα ξεκίνησαν μεταξύ αστείου και σοβαρού όταν οι δυο φίλοι ταξίδεψαν μέχρι το Βέλγιο τον «παράδεισο της μπίρας» για να επισκεφτούν μια φίλη τους. Βρισκόμασταν στο Βέλγιο όταν αστειευόμενοι ζητήσαμε από την φίλη και συνάδελφό μας μπίρα με μανιτάρι. Εκείνη μας απάντησε ότι μόλις πριν μερικούς μήνες πειραματίστηκε σε ένα μικρό ζυθοποιείο του ξάδελφού της έξω από την Γάνδη για την παραγωγή της συγκεκριμένης μπίρας. Την επόμενη κιόλας ημέρα στείλαμε στην φίλη μας αποξηραμένα μανιτάρια Λεντινούλα ( σιι τακε) τα οποία έχουν υψηλή διατροφή αξία, ένα καταπληκτικό χρώμα και μια πικάντικη γεύση. Έτσι λοιπόν ένα νέο προϊόν άρχισε να γεννιέται» εξηγεί ο κ Λαχουβάρης.
Γεωπόνοι στο επάγγελμα οι δυο φίλοι γνωρίστηκαν όταν βρίσκονταν ακόμα στο πανεπιστήμιο. Τότε ήταν που συνειδητοποίησαν ότι μοιράζονται το ίδιο πάθος για την καλλιέργεια μανιταριών. Μέχρι το 2003 ακολούθησαν μια παράλληλη επαγγελματική πορεία αφού εργάζονταν μαζί σε μεγάλη μονάδα παραγωγής μανιταριών, ο κ Λαχουβάρης ως προϊστάμενος του τμήματος παραγωγής μανιταριών και ο κ Μαστρογιάννης ως υπεύθυνος παραγωγής υποστρώματος. Το 2003 αποχώρησαν από τη μονάδα καθώς είχε έρθει η ώρα να κάνουν πράξη τα όνειρά τους. Είχαν αποκτήσει την κατάλληλη εμπειρία και έτσι τόλμησαν να κάνουν το μεγάλο βήμα, κατασκευάζοντας τη δική τους μονάδα στην περιοχή Καθενών Ευβοίας. Η επιχείρηση παρήγαγε τα υποστρώματα που στη συνέχεια πωλούνταν σε ανεξάρτητους καλλιεργητές για να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή μανιταριών. Ταυτόχρονα αναλάμβανε να παρέχει την απαραίτητη τεχνογνωσία στις συνεργαζόμενες παραγωγικές μονάδες.
Μπορεί σε μερικούς η καλλιέργεια μανιταριών να ακούγεται εύκολη υπόθεση αλλά όπως εξηγεί ο κ Λαχουβάρης είναι μια δύσκολη και απαιτητική δουλειά «Πρόκειται για μια παρά πολύ δύσκολη εργασία που απαιτεί γνώσεις μυκητολογίας, κλιματολογίας, μικροβιολογίας εδάφους, κ.α. Αλλά η κύρια δυσκολία είναι να ‘παράγεις’ παραπάνω μανιτάρια σε μέρες που η αγορά δεν ‘μπορεί να τα απορροφήσει’. Επειδή πάντα στο μυαλό μας πρέπει να έχουμε και τις πωλήσεις του μανιταριού, εάν η εταιρεία Πεφάνης που τα διανέμει δεν είχε τόσο καλό προγραμματισμό και εμείς με την σειρά μας τόσο καλό συντονισμό με την οργάνωσή της το προϊόν δεν θα έφτανε πότε φρέσκο στα ράφια. Αυτή είναι μια μάχη με το χρόνο ή αλλιώς μια μάχη με την γρήγορη ανάπτυξη του μανιταριού που δίνουμε καθημερινά. Αυτό είναι και μυστικό της επιτυχίας της δουλείας, μυστικό που η ελληνική παραγωγή όλα αυτά τα χρόνια απαξιούσε να καταλάβει ή αδυνατούσε να φέρει σε πέρας. Παράγουμε προϊόντα υψηλής ποιότητας και όσα η αγορά μπορεί να απορροφήσει με οποιοδήποτε κόστος. Απλά παράγουμε όσα η αγορά χρειάζεται την ημέρα που τα χρειάζεται».
Εάν τώρα αναρωτιέστε τι χρώμα αλλά και τι γεύση έχει η μανιταρο-μπίρα όσοι την έχουν δοκιμάσει λένε ότι έχει ένα πορτοκαλοκόκκινο χρώμα που θυμίζει τα χρώματα της λεντινούλας, ένα πικάντικο άρωμα με "τσιμπήματα" πικράδας, σε συνδυασμό με μια διακριτική οξύτητα.
http://24wro.blogspot.com/2012/02/blog-post_316.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου